ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Αν έχετε διάθεση για περιπέτεια κατάλληλο αυτοκίνητο και εάν σας δώσουν σωστές και ακριβείς πληροφορίες μπορείτε να προσπαθήσετε να βρείτε τον "άγνωστο" καταρράκτη του Σκοτεινού Ρέματος. Χοντρικά πρέπει να ξέρετε ότι απέχει από το Παρανέστι περίπου 50 χμ, είναι μετά το δάσος Λεπίδα, ο χωματόδρομος στο μεγαλύτερο μέρος του είναι σε κακή κατάσταση και μετά από ένα σημείο δεν υπάρχει σήμανση.
O καταρράκτης του Λειβαδίτη έχει την ιδιαιτερότητα να ευρίσκεται στο Νομό Δράμας, αλλά η εύκολη πρόσβαση σαυτόν γίνεται από το Νομό Ξάνθης, από τη Σταυρούπολη η και πιο κοντά στην πόλη της Ξάνθης. Οι Δραμινοί λοιπόν δεν δέχονται το γνωστό όνομα του καταρράκτη, αλλά τον λένε καταρράκτη Τραχωνίου από μία χαμηλή κορυφή βουνού και ένα εγκατελειμένο χωριό. Επίσης τονίζουν ότι από τη μεριά του Νομού Δράμας υπάρχει χωματόδρομος ο οποίος φτάνει τρακόσια μέτρα από τη βάση του καταρράκτη, ξεχνώντας να σας πούν ότι ο χωματόδρομος είναι σε πολύ κακή κατάσταση.
Φωτογραφίες καί κείμενο Ντίνος Δημητρακόπουλος.
Από το Παρανέστι ακολουθούμε τον δρόμο που φεύγει βόρεια. Αφήνοντας δεξιά μας το χωριό Θόλος, ο δρόμος φτάνει σε διχάλα. Εμείς πάμε αριστερά προς Θέρμια. Μετά από λίγο απολαμβάνουμε τη θέα της τεχνητής λίμνης και αργότερα φτάνουμε στα Λουτρά Θερμίων. Περιμέναμε μία Λουτρόπολη και βρήκαμε μία παραγκούπολη κανονική, δηλαδή αυθαίρετη. Πάντως απολαμβάνουμε ένα φραπέ που μας προσφέρουν και τις ιστορίες του Πρόεδρου, χωρίς εισαγωγικά. Μετά συνεχίζουμε σε βατό χωματόδρομο γιατί η άσφαλτος τελειώνει στα Θέρμια. Σύμφωνα με τις οδηγίες που μας έδωσε ό Πρόεδρος στη διασταύρωση πάμε δεξιά. Σύμφωνα πάντα με τον Πρόεδρο ο δρόμος για Ελατιά και το δάσος Καρά Ντερέ είναι δύσκολος. Το επιβεβαίωσαν κάτι παιδιά με Grand Vitara που έρχονταν από κεί. Συνεχίζουμε πάντα στο κεντρικό δρόμο και φτάνουμε σχετικά εύκολα στους καταρράκτες. Δυστυχώς ο Πρόεδρος δεν μας είπε για τον καταρράκτη των οκτώ μέτρων κοντά στον κεντρικό δρόμο.
Φωτογραφίες καί κείμενο Ντίνος Δημητρακόπουλος.
Μετά τον A' Καταρράκτη Λεπίδα, πολύ κοντά, υπάρχει ταμπέλα για δεύτερο καταρράκτη, που τον ονομάζουμε Β' Καταρράκτη Λεπίδα. Ακολουθούμε το μονοπάτι το οποίο όμως κόβεται από σάρα αρκετά μακριά από τον καταρράκτη. Μετά τη σάρα δεν διακρίνεται συνέχεια του μονοπατιού και αποφασίζουμε να κατέβουμε ελεύθερα μέχρι ο καταρράκτης να φαίνεται ολόκληρος. Δεν είναι πολύ μεγάλος ούτε φαίνεται να έχει κάτι το ιδιαίτερο. Παίρνουμε μερικές φωτογραφίες και επιστρέφουμε ανεβαίνοντας τη σάρα. Αφού ανεβήκαμε αρκετά διαπιστώσαμε ότι το ΛΑΘΟΣ είχε γίνει. Βγαίνοντας από το δάσος δεν βάλαμε σημάδια ούτε φτιάξαμε κούκο, με αποτέλεσμα από τη σάρα να μη βρίσκουμε το μονοπάτι. Τώρα η μόνη διέξοδος ήταν να συνεχίσουμε προς τα πάνω, όπου ο δρόμος προφανώς έτεμνε την σάρα. Η ιδέα αποδείχθηκε σωστή και μετά από κάποια δύσκολα μέτρα, φτάσαμε στο δρόμο.
Από το Παρανέστι αρχικά ακολουθούμε τον δρόμο που πάει στα Θέρμια, αλλά στην διχάλα πάμε δεξιά για Διπόταμα. Παράλληλα με τον δρόμο αλλά χαμηλότερα, τρέχει το Αρκουδόρεμα, ένα από τα πολλά. Το ρέμα για αρκετά χιλιόμετρα έχει ενδιαφέροντα βράχια και περάσματα, επειδή όμως είναι ακριβώς κάτω από τον δρόμο χάνει την γοητεία του άγνωστου. Σε λίγο η άσφαλτος γίνεται βατός χωματόδρομος. Στο δρόμο βλέπουμε σχετική πινακίδα. Aφήνουμε το αυτοκίνητο και αφού περάσουμε πεζογέφυρα πάνω από ρέμα, συνεχίζουμε σε μονοπάτι. Ρωτάμε μία παρέα για το μονοπάτι και μας δείχνουν κάτι βράχια. Όταν όμως φτάνουμε στα βράχια βλέπουμε μόνο μία μικρή σκάλα. Η απορία μας λύνεται όταν διαπιστώνουμε ότι ο καταρράκτης είναι από κάτω μας. Γυρίζουμε λοιπόν και κατεβαίνουμε σε λιμνούλα.